Kortyzon zaliczany jest do grona glikokortykoidów, czyli hormonów produkowanych przez korę nadnerczy. Jego główną rolą jest wpływ na metabolizm węglowodanów oraz białek, a także zmniejszanie stanów zapalnych w organizmie. Wszelkie zaburzenia w obrębie wydzielania i czynności tego związku leczy lekarz endokrynolog, po wcześniejszych badaniach laboratoryjnych ustalających poziom hormonu w organizmie.
Kortyzon – charakterystyka
Organizm dorosłego człowieka wydziela średnio około 10 mg kortyzonu na dobę. To związek nieaktywny biologicznie, jego aktywną formą jest hydrokortyzon. Kortyzon w organizmie człowieka znajduje się w równowadze z kortyzolem, a równowaga ta jest kontrolowana przez dehydrogenazę 11-beta-hydroksysteroidową typu 1 i typu 2. Produkcja omawianego hormonu następuje w korze nadnerczy, a dokładniej w jej warstwie pasmowatej. Niezbędna do tego jest odpowiednia ilość cholesterolu.
Kortyzon – funkcje
Na początku należy wiedzieć, że kortyzon sam w sobie nie jest aktywny biologicznie. Jego aktywną formą jest hydrokortyzon i to właśnie on odpowiada za większość funkcji kortyzonu. Najważniejsze funkcje omawianego związku:
- działanie przeciwzapalne;
- retencja (zastój) płynów w organizmie;
- podnoszenie ciśnienia tętniczego krwi.
Kortyzon, zwłaszcza jego aktywna postać jest wykorzystywany jako składnik leków. Znajdują one zastosowanie zwłaszcza w leczeniu chorób autoimmunologicznych (toczeń rumieniowaty układowy, mieszana choroba tkanki łącznej, młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów i inne), w tym niektórych chorób nowotworowych. Nie nadają się jednak do długotrwałego stosowania ogólnoustrojowego ze względu na zdolność retencji płynów w organizmie oraz działania niepożądane, w tym znaczny spadek odporności czy upośledzanie funkcji wątroby. Mimo tego, przy stosowaniu miejscowym, np. przy skórnych stanach zapalnych, hydrokortyzon wciąż wykazuje znacznie mniej działań niepożądanych niż inne glikokortykoidy. Kortyzon stosowany miejscowo nie wykazuje żadnej skuteczności.
Kortyzon – nadmiar
Kortykoidy w formie leków można przedawkować. Jeśli terapia trwa wiele lat, mają zdolność do kumulowania się w organizmie. Ponadto w przebiegu niektórych problemów zdrowotnych może dojść do zwiększonej produkcji tych związków. Każda sytuacja, w przebiegu której ilość kortykoidów w organizmie jest zbyt duża, prowadzi do wystąpienia następujących objawów i schorzeń:
- depresja;
- zaburzenia cyklu miesiączkowego;
- bóle głowy i zawroty głowy;
- jaskra;
- upośledzenie pracy narządów wewnętrznych, zwłaszcza wątroby;
- cukrzyca;
- nadciśnienie tętnicze;
- zespół Cushinga;
- obniżenie gęstości kości i osteoporoza.
Nadmierne stosowanie tych leków miejscowo, w postaci kremów i maści, może prowadzić do zmniejszenia grubości skóry (zaniku skóry) i zmiany jej zabarwienia.
Spirulina w tabletkach (100% naturalna)Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku (100% naturalna)Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Ganong W., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009.
- Silverthorn D., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
Zostaw komentarz