Aktualizacja: 11 sierpnia 2025
Surfaktant to substancja, która zmniejsza napięcie powierzchniowe na granicy faz – pomiędzy dwiema cieczami lub między cieczą a gazem. Dzięki temu ułatwia łączenie się substancji, które normalnie trudno byłoby wymieszać, takich jak woda i olej. Surfaktanty są powszechnie stosowane w produktach codziennego użytku, m.in. w detergentach, kosmetykach i farmaceutykach.
Spis treści
Surfaktant – co to jest?
Surfaktanty to związki chemiczne, które w swojej cząsteczce łączą właściwości hydrofobowe oraz hydrofilowe. Poszczególne części surfaktantu określa się jako głowa i ogon. Głowa, czyli część hydrofilowa surfaktantu, może posiadać ładunek dodatni lub ujemny. W przypadku surfaktantów amfoterycznych w cząstce występują obydwa rodzaje ładunków. Osobną grupę stanowią związki, których głowa nie jest obdarzona ładunkiem. Za hydrofobowe właściwości związków tego typu odpowiada ogon składający się z grup alkilowych połączonych w sposób prosty lub rozgałęziony.
Mówiąc w znacznym skrócie, surfaktanty mają w sobie cząsteczki, które posiadają dwie części:
- hydrofilową (czyli „wodną”), która lubi wodę;
- hydrofobową (czyli „niekojącą wodę”), która nie lubi wody, ale lubi tłuszcze i oleje.
Dzięki tej właściwości surfaktanty pomagają obniżyć napięcie powierzchniowe wody i mogą być stosowane w wielu różnych dziedzinach przemysłu i życia. Gdy stężenie surfaktantu wzrasta, cząsteczki mogą tworzyć asocjaty, zwane micelami.
Surfaktant – zastosowanie
Surfaktanty mają niezwykle szerokie zastosowanie, zarówno w codziennym życiu, jak i w przemyśle czy medycynie. Przykłady tych wykorzystania można przedstawić następująco:
- środki czystości, środki higieny – są to np. detergenty takie jak proszek do prania, płyn do prania, płyn do mycia naczyń, mydło, szampon;
- płyny i żele czyszczące;
- kosmetyki – takie jak np. kremy, balsamy, odżywki;
- emulgatory w przemyśle spożywczym – zalicza się do nich np. lecytyna znajdująca się w majonezach;
- środki ochrony roślin, które pomagają cieczy roboczej lepiej przylegać do liści i poprawiają skuteczność działania pestycydów;
- emulgatory, nośniki i stabilizatory w lekach.
Surfaktanty są też stosowane w przemyśle naftowym, ponieważ pomagają wypłukiwać ropę z porowatych skał, obniżając napięcie między ropą a wodą.
Surfaktanty w organizmie człowieka
Warto podkreślić, że surfaktanty to nie zawsze środki chemiczne pozyskiwane laboratoryjnie na skalę przemysłową. Znaleźć je można naturalnie w organizmie ludzi i zwierząt. Przykładem jest choćby naturalny lub sztuczny surfaktant podawany wcześniakom, które mają niedojrzałe płuca. Obniża napięcie powierzchniowe w pęcherzykach płucnych, zapobiegając ich zapadaniu się. Surfaktant jest fizjologicznie tworzącym się płynem w układzie oddechowym człowieka przez całe jego życie.
W płucach rolą surfaktantów jest:
- obniżanie napięcia powierzchniowego w pęcherzykach płucnych, wskutek czego nie zapadają się podczas wydechu;
- utrzymanie sprężystości płuc;
- ułatwienie wymiany gazowej;
- działanie ochronne (immunologiczne), jako że niektóre składniki surfaktantu mają właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne.
Może nie są to typowe, definicyjne surfaktanty, jednak w układzie pokarmowym żółć zawiera sole kwasów żółciowych, które działają jak surfaktanty – emulgują tłuszcze, ułatwiając ich trawienie. Z kolei w komórkach i błonach biologicznych fosfolipidy również mają właściwości amfipatyczne (czyli „surfaktantopodobne”).
Podsumowanie
Surfaktanty (związki powierzchniowo czynne) to substancje, których cząsteczki zawierają zarówno grupy hydrofilowe, jak i hydrofobowe. Dzięki temu mogą gromadzić się na granicy faz o różnych właściwościach, zmniejszając napięcie powierzchniowe i międzyfazowe. W efekcie dochodzi do tworzenia miceli, a następnie trwałych emulsji lub pian.


Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Domagalska B., Surowce i formy kosmetyczne, Warszawa 2019.
- Michocka K., Otrzymywanie i właściwości użytkowe nowych surfaktantów z ugrupowaniem cukrowym, Poznań 2012.
Zostaw komentarz