Zespół preekscytacji

Aktualizacja: 8 listopada 2025

Zespół preekscytacji to wrodzona wada serca polegająca na obecności dodatkowej drogi przewodzenia impulsów elektrycznych między przedsionkami a komorami. Powoduje to zaburzenia w prawidłowym rytmie pracy serca, które mogą objawiać się kołataniem, uczuciem szybkiego bicia serca czy zawrotami głowy. U części osób schorzenie przebiega bezobjawowo i jest wykrywane przypadkowo podczas badania EKG. Z uwagi na ryzyko wystąpienia poważnych arytmii niezbędna jest konsultacja kardiologiczna oraz wykonanie odpowiednich badań diagnostycznych. Wczesne rozpoznanie zespołu preekscytacji pozwala na wdrożenie skutecznego leczenia i zapobieganie groźnym powikłaniom, poprawiając bezpieczeństwo i komfort życia pacjenta. Diagnostyką i leczeniem tego zespołu zajmuje się lekarz kardiolog.

Zespół preekscytacji – przyczyny

Zespół preekscytacji jest wrodzoną nieprawidłowością układu bodźcoprzewodzącego serca i wiąże się z obecnością dodatkowej drogi przewodzenia, która łączy przedsionek z komorą. Konsekwencją tego jest wcześniejsza depolaryzacja elektryczna mięśnia komór i powstanie charakterystycznych zmian w zapisie EKG. Zauważyć można skrócenie odcinka PQ, poszerzenie zespołu QRS oraz wystąpienie fali delta.

Zespół preekscytacji powstaje, gdy w życiu płodowym nie dochodzi do pełnego oddzielenia przedsionków od komór przez pierścień włóknisty serca. Może towarzyszyć innym wadom serca, m.in. takim jak wada Ebsteina (najczęstsza współistniejąca wada, 10–20% chorych), kardiomiopatie przerostowe. Szacuje się, że zespoły preekscytacji występują u około 0,3% całej populacji. Czynniki ryzyka tego problemu wciąż niestety pozostają nieznane.

Zespół preekscytacji – objawy

W wielu przypadkach zespół preekscytacji przebiega bezobjawowo i jest wykrywany przypadkowo podczas rutynowego badania EKG. Jeśli jednak występują objawy, najczęściej mają one charakter napadowy i wynikają z zaburzeń rytmu serca. Chorzy mogą odczuwać nagłe kołatanie serca, uczucie szybkiego lub nieregularnego bicia, zawroty głowy, duszności, osłabienie, a w cięższych przypadkach dochodzi do omdleń lub krótkotrwałej utraty przytomności.

Nieleczony zespół preekscytacji stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia. Może prowadzić do groźnych arytmii, takich jak migotanie przedsionków czy migotanie komór, a w skrajnych sytuacjach nawet do nagłego zgonu sercowego. Dlatego tak istotne jest jego wczesne rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego leczenia, zanim pojawi się pełny obraz kliniczny choroby.

Diagnostyka zespołu preekscytacji

Zapis elektrokardiogramu (EKG) jest jedynym sposobem diagnostycznym w tej jednostce chorobowe. Tak naprawdę rodzaj arytmii można stwierdzić głównie w oparciu o obraz elektrokardiograficzny. Celem wyeliminowania innych towarzyszących patologii oraz stwierdzenia ostatecznego leczenia należy wykonać dodatkowe badania:

• badanie echograficzne (ocenia kurczliwość lewej komory i ewentualnie wyklucza przebycie zawału serca);
• 24-godzinne EKG metodą Holtera (może być pomocne w stwierdzeniu przyczyny objawów) – tego rodzaju monitorowanie jest szczególnie istotne wtedy, gdy napady arytmii są częste.

Zespół preekscytacji – leczenie

W wielu przypadkach pacjentów z zespołem preekscytacji leczeniem z wyboru jest ablacja przezskórna drogi dodatkowej. Zabieg ten jest inwazyjny i przebiega w znieczuleniu miejscowym. Do naczyń udowych wprowadza się drogą nakłucia koszulki naczyniowe, przez które do serca trafiają elektrody i następnie dokonują zniszczenia patologicznej tkanki.

Można też spróbować postępowania farmakologicznego, głównie są to leki antyarytmiczne (np. flekainid, propafenon). W nagłych przypadkach zagrażających życiu zastosowanie znajduje kardiowersja elektryczna (głównie przy niestabilnych arytmiach).

Koenzym Q10 (100 mg) bioalgi
Koenzym Q10, który Państwu oferujemy pozyskiwany jest przy użyciu naturalnego procesu fermentacji. Jest to czysty izomer trans, w 100% naturalny i identyczny jak Koenzym Q10 występujący w naszym organizmie, dzięki czemu bardzo wysokiej biodostępności.
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Kozłowski D., Częstoskurcze z wąskimi zespołami QRS – zespoły preekscytacji, Geriatria, 2/2008.
2. Stasiak A., Niewiadomska-Jarosik K., Kędziora P., Zespoły preekscytacji u dzieci i młodzieży, Developmental Period Medicine, 2018;XXII,2.
3. Wolszakiewicz J., Baranowski R., Zespół preekscytacji, Choroby Serca i Naczyń 2009, tom 6, nr 3, 158–161.