Witamina B1 to inaczej tiamina. Często witamina ta jest niedoceniana z grupy witamin B. Tiamina jest witaminą B1, ponieważ była pierwszym odkrytym przedstawicielem tej grupy witamin. W dzisiejszych czasach przypadki awitaminozy B1 już się raczej nie zdarzają. Jest ona jednak bardzo ważną witaminą ze względu na to, że nawet niewielki jej niedobór może wpłynąć negatywnie na nasze zdrowie.
Na oczyszczenie organizmu decydujemy się zazwyczaj w momencie gdy zaczynają nasilać się objawy lekkiego podtrucia. Niestety zdarza się, że i one przez wielu są czasem bagatelizowane. Jednak toksyny zbierające się w ludzkim organizmie mają wpływ na działanie niemal wszystkich narządów i układów.
Witamina D to inaczej kalciol. Jest wytwarzana w organizmie pod wpływem światła słonecznego. Witamina D należy do grupy związków chemicznych podobnych do hormonów. Powstaje ona w organizmie wtedy, gdy na skórę oddziałuje promieniowanie nadfioletowe, które jest zawarte w świetle słońca. Spędzenie kilku minut dziennie na słońcu wystarczyłoby, aby zsyntetyzować niezbędną ilość witaminy D. Jednak w dzisiejszych czasach wiele osób za mało wychodzi z domu głównie zimą, by organizm wytworzył jej tyle, ile mu potrzeba.
Witamina C (inaczej: kwas askorbinowy) to związek organiczny, pochodna glukozy. [...]
Nazwa osteoporoza pochodzi z języka greckiego. Osteon – oznacza kość, a poros – dziurę, otwór. W osteoporozie kość staje się porowata, zrzeszotniała i krucha. Kości zdrowego człowieka są bardzo wytrzymałe mechanicznie i łamią się dopiero pod wpływem dużych sił jakie występują na przykład podczas upadku lub zderzenia samochodów. Kości chorego z osteoporozą są tak osłabione, że łamią się przy banalnym upadku w domu, a nawet bez urazu, podczas normalnego spaceru. Choroba ta jest miejscowa lub uogólnioną zmianą struktury kostnej, która polega na zaniku tkanki kostnej.
Grzybica paznokci uznawana jest za najczęstszą kliniczną chorobą zakażenia grzybami dermatofitowymi. Zmiany chorobowe częściej dotyczą paznokci u stóp niż u rąk. Zakażenie obejmuje na ogół kilka paznokci stóp, najczęstszym obszarem jest zajęcie paznokcia palucha. Choroba ta objawia się zmienionym wyglądem płytki paznokciowej. Paznokieć traci swe różowe zabarwienie, ulega pobruzdowaniu i łatwo się kruszy. Naskórek pod zgrubiałym i popękanym brzegiem płytki ulega nadmiernemu rogowaceniu. Te zmiany mogą się utrzymywać długo i stanowią dla chorego dokuczliwe utrudnienie w codziennym życiu, a dla otoczenia źródło zakażenia pośredniego lub bezpośredniego.
Choroba zwyrodnieniowa stawów (osteoarthritis) jest to skojarzenie procesu niszczenia chrząstek stawowych i wtórnych zmian w nasadach kostnych, które prowadzi do uszkodzenia anatomicznego stawu, upośledzenia jego czynności ruchowej i objawów bólowych. Inaczej mówiąc, choroba ta polega na zużyciu i zwyrodnieniu chrząstek stawowych z występującym zniekształceniem końców kości, które wytwarzają stawy. Zmianom w tej chorobie mogą towarzyszyć procesy zapalne w błonie maziowej.
Witamina B6 inaczej zwana pirydoksyna. To bardzo ważna witamina, ponieważ jest zaangażowana w większą liczbę procesów życiowych organizmu niż inne. Z najnowszych badań wynika że co piąta kobieta lub osoba w podeszłym wieku nie otrzymuje z pożywieniem wystarczającej ilości tej substancji. Witamina B6 pełni w naszym organizmie ponad sto różnych funkcji. Jest to witamina z grupy B, która rozpuszcza się w wodzie i jest prekursorem kilku ważnych koenzymów kontrolujących przebieg wielu kluczowych reakcji biochemicznych.
Nazwą witaminy E określa się grupę substancji, które są odmianami tokoferolu. Najważniejsze spośród nich to: alfa-, beta-, gamma- i delta – tokoferol, z których najsilniej działa alfa. Dzięki temu, że witamina ta rozpuszcza się w tłuszczach, może być dość długo magazynowana w organizmie, głównie w wątrobie i tkance tłuszczowej. Występuje ona w niewielu pokarmach, przede wszystkim wysokotłuszczowych, co sprawia, że trudno zachować dietę niskotłuszczową i jednocześnie czerpać witaminę E z pożywienia. Dlatego dobrze jest przyjmować ją dodatkowo w postaci preparatów.
Główną cechą diety rozdzielnej jest niełączenie żywności o przeważającej zawartości białka z pokarmem zawierającym głównie węglowodany. Celem takiego rozdzielenia jest odciążenie układu pokarmowego, który inaczej trawi jedne, inaczej drugie produkty, a ich połączenie powoduje trudności z przemianą materii. Oprócz produktów białkowych i węglowodanowych wyróżnia się jeszcze trzecią grupę – produkty neutralne.