Aktualizacja: 8 lipca 2021
Kamienie migdałkowe to grudki o zabarwieniu białym, lekko żółtym lub zielonkawym. Lokalizują się w tak zwanych kryptach migdałów podniebiennych. Wprawdzie zazwyczaj są niewyczuwalne i nie powodują dyskomfortu, to jednak dąży się do ich likwidacji. Przyczyną tego jest najczęściej nieprzyjemny zapach wydzielany przez kamienie.
Spis treści
Przyczyny kamieni migdałkowych
Zazwyczaj kamienie migdałkowe stanowią konsekwencję przebytych infekcji wirusowych bądź bakteryjnych gardła, np. nawracających angin czy zapalenia migdałków. Skutkiem tego jest nierównomierna powierzchnia migdałków (może ona wynikać także z podrażnienia tylnej części gardła lub urazów tej okolicy). W zagłębieniach migdałków gromadzą się niewielkich rozmiarów grudki wydzielające nieprzyjemny zapach. Innymi słowy, kamienie migdałkowe tworzą się wskutek:
- odkładania resztek pokarmowych – zwłaszcza, gdy towarzyszy temu nieprawidłowa higiena jamy ustnej;
- gromadzenia się martwych leukocytów – można to rozpoznać, jeśli jednocześnie występuje powiększenie okolicznych węzłów chłonnych;
- działania bakterii beztlenowych obecnych w jamie ustnej.
W efekcie kamienie migdałkowe składają się z:
- złogów węglanu;
- martwych leukocytów;
- złuszczonych komórek nabłonka;
- bakterii;
- resztek pokarmowych;
- fosforanu wapnia;
- kryształków cholestyny.
To właśnie połączenie tych składników warunkuje przykry zapach kamieni migdałkowych.
Jak objawiają się kamienie migdałkowe?
Głównym objawem obecności tych struktur jest wspomniany nieprzyjemny zapach z jamy ustnej. Bardzo często tylko on towarzyszy zmianom, jest jednak dla pacjenta bardzo uciążliwy i stanowi powód wycofania z życia towarzyskiego. W niektórych przypadkach może dodatkowo dojść do wystąpienia:
- uporczywego kaszlu;
- kłopotów z przełykaniem;
- bólów głowy lub ucha;
- nawracających infekcji.
Uporczywy kaszel pojawia się wówczas, gdy rozmiar kamieni przekroczy centymetr. Może się wtedy pojawić uczucie ciała obcego w gardle, co nie tylko utrudnia połykanie śliny i pokarmów, ale zmusza do odkasływania. Towarzyszyć temu mogą odruchy wymiotne lub znaczny dyskomfort.
Kamienie migdałkowe – leczenie
W warunkach domowych warto regularnie wypłukiwać kamienie migdałkowe naparami ziołowymi o działaniu przeciwzapalnym i bakteriobójczym. Dobrze sprawdzi się napar z rumianku lub szałwii, a także roztwór zwykłej wody utlenionej. W aptece można otrzymać specjalistyczne płyny do płukania jamy ustnej i gardła. Wiele osób usuwa kamienie ręcznie za pomocą szypułki lub patyczka, metoda ta jest jednak długotrwała i wymaga dużej wprawy. Źle wykonana może spowodować znaczne podrażnienie błon śluzowych jamy ustnej, a nawet jej uszkodzenie.
Profesjonalnie kamienie migdałkowe można usunąć na drodze laseroterapii. Zabieg nosi nazwę waporyzacji, a jego celem jest zamknięcie krypt. Z reguły wykonuje się go w znieczuleniu miejscowym, po wcześniejszym mechanicznym oczyszczeniu krypt. Sam zabieg jest bezbolesny, po ustąpieniu znieczulenia może wystąpić dyskomfort spowodowany lekkim obrzękiem migdałków. Jest to zjawisko naturalne, stanowiące fizjologiczną reakcję organizmu na silne bodźce zewnętrzne. Profesjonalne usunięcie kamieni migdałkowych można wykonać również za pomocą ciekłego azotu lub prądu o zmiennej częstotliwości. Ostateczne rezultaty leczenia zabiegowego widać po około miesiącu.
Omega 3 – czysty roślinny olej z Pachnotki zwyczajnejOmega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Wawrzyniak A., Racjonalna terapia ostrych infekcji górnych dróg oddechowych, Forum Medycyny Rodzinnej, 5/2011.
- Mrówka-Kata K., Namysłowski G., Mazur-Zielińska H., Banert K., Lisowska G., Wskazania do usunięcia migdałków podniebiennych, Forum Medycyny Rodzinnej, 2/2009.
- Niemczyk K., Jurkiewicz D., Składzień J., Stankiewicz C., Szyfter W., Otorynolaryngologia kliniczna, Wydawnictwo Medipage, Warszawa 2014.
- Licameli G., Tunkel D., Otorynolaryngologia dziecięca – diagnostyka i leczenie, Wydawnictwo Medipage, Warszawa 2015.
Zostaw komentarz