Mineralokortykoidy

Mineralokortykoidy, których głównym przedstawicielem jest aldosteron, wywierają znaczny wpływ na układ naczyniowo-sercowy. Do grona tych hormonów zalicza się (poza aldosteronem) reninę, angiotensynę, deoksykortykosteron oraz kortykosteron. Utrzymanie ich właściwego poziomu w organizmie jest warunkiem zachowania zdrowia.

Mineralokortykoidy – charakterystyka

Mineralokortykoidami nazywa się bardzo charakterystyczne hormony produkowane przez warstwę kłębuszkowatą kory nadnerczy. Normy dla poszczególnych, głównych związków prezentują się następująco:

• aktywność reninowa osocza (ARO) spoczynkowa – 0,32 ± 0,05 pmol/l/h (1,46 ± 0,23 ng/ml/h);
• aktywność reninowa osocza (ARO) popionizacyjna – 1,29 ± 0,19 pmol/l/h (6,5 ± 0,87 ng/ml/h);
• aldosteron w osoczu – 140-560 pmol/l (5-20 ng/dl);
• aldosteron dla dobowej zbiórki moczu – 14-53 nmol/24 h (5-19 ug/24 h).

Należy jednak wiedzieć, że sam aldosteron wykazuje aż 95% aktywności mineralokortykosteroidowej. Mechanizm działania aldosteronu i innych mineralokortykosteroidów wiąże się z obecnością specjalnych miejsc wiążących hormony steroidowe, zlokalizowanych w cytoplazmie komórki. Nie są to jednak jedyne receptory, przez które działają omawiane hormony. W rzeczywistości mechanizm ich oddziaływania wciąż jest poznawany.

Mineralokortykoidy – funkcje

Omawiana grupa hormonów wywiera największy wpływ na układ sercowo-naczyniowy:

• reguluje transport jonów w cewkach dystalnych nerek, przyczyniając się do retencji sodu i chloru oraz do wydalania jonów H+ i K+;
• przywraca równowagę elektrolitową;
• zwiększa objętość wyrzutową serca;
• przywraca objętość płynów zewnątrzkomórkowych, głównie śródnaczyniowych;
• utrzymuje prawidłowe ciśnienie tętnicze krwi.

Hormony te oddziałują najintensywniej na kanaliki nerkowe, gruczoły potowe i gruczoły ślinowe, nabłonek jelitowy oraz przysadkę mózgową. W skrócie mówi się, że wpływają na nieorganiczną przemianę materii.

Układ renina-angiotensyna-aldosteron

Układ renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) jest układem hormonalno-enzymatycznym odpowiedzialnym za regulację ciśnienia krwi oraz gospodarki wodno-elektrolitowej. Działa przede wszystkim ogólnoustrojowo (w krwiobiegu), ale i miejscowo (w mięśniu sercowym, ścianach naczyń krwionośnych i nerkach). Wszystkie mechanizmy opierają się na zasadach ujemnego sprzężenia zwrotnego.

Jak dokładnie to wygląda? Tuż po przebudzeniu się dochodzi do uwalniania reniny. Wzrost stężenia tego hormonu prowadzi do przekształcenia angiotensynogenu (prohormonu) w angiotensynę I, później zaś w angiotensynę II. Angiotensyna II działa wazokonstrykcyjnie – wywołuje skurcz naczyń krwionośnych. W efekcie ciśnienie tętnicze wzrasta. Angiotensyna II pobudza dodatkowo korę nadnerczy do uwalniania aldosteronu. Hormon ten, zatrzymując sód w organizmie, chroni przed jego nadmierną utratą, co mogłoby wiązać się z odwodnieniem organizmu i spadkiem ciśnienia tętniczego.

Koenzym Q10 (100 mg) bioalgi
Koenzym Q10, który Państwu oferujemy pozyskiwany jest przy użyciu naturalnego procesu fermentacji. Jest to czysty izomer trans, w 100% naturalny i identyczny jak Koenzym Q10 występujący w naszym organizmie, dzięki czemu bardzo wysokiej biodostępności.
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Papierska L., Kowalska D., Leczenie substytucyjne niedoczynności kory nadnerczy – jak leczyć skutecznie i bezpiecznie, Postępy Nauk Medycznych, 12/2015.
2. Zdrojewicz Z., Sztuka-Pietkiewicz A., Pietkiewicz W., Rola receptorów mineralokortykoidowych w patogenezie nadciśnienia tętniczego, Arterial Hypertension, 3/2000.
3. O’Neill R., Murphy R., Endokrynologia, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2015.