Ropień odbytu

Ropień odbytu to zamknięta przestrzeń zawierająca ropę i bakterie, umiejscowiona w tkankach miękkich w okolicy odbytu i odbytnicy. Infekcja zazwyczaj rozpoczyna się od zapalenia krypty odbytowej i gruczołów odbytowych Hermanna. Wielu badaczy określa ropień jako jednostkę ostrą, a przetokę jako przewlekłą fazę tej samej choroby, co jest ściśle związane z ich etiologią.

Ropień odbytu – przyczyny

W etiologii ropni odbytu kluczową rolę odgrywają następujące czynniki:

• ciała obce wprowadzane do odbytu lub połknięte;
• jatrogenne urazy po operacjach proktologicznych i ginekologicznych;
• choroby zapalne jelit;
• rzadkie zakażenia gruźlicze lub zakażenia grzybicze.

Flora bakteryjna ropni to najczęściej flora bakteryjna przewodu pokarmowego, zwłaszcza:

• Escherichia coli;
• Bacteroides sp.;
• Enterococcus sp.;
• Streptococcus sp.

Te bakterie są częstymi sprawcami infekcji ropnych i mogą być kluczowe w leczeniu i profilaktyce tych stanów.

Przyczyną ropnia odbytu mogą być choroby przenoszone drogą płciową, takie jak opryszczka, Chlamydia i zakażenie gonokokowe.

Ropień odbytu – lokalizacja

Ropień odbytu przeważnie lokalizuje się w 5 okolicach:

• międzyzwieraczowej;
• okołoodbytowej;
• międzymięśniowej;
• ponaddźwigaczowej;
• kulszowo-odbytniczej.

Około 90% przypadków ropni tworzy się wskutek zakażenia gruczołów odbytowych Hermanna. Znajdują się one w przestrzeni międzyzwieraczowej, przede wszystkim na tylnym obwodzie odbytu. Problem dotyczy głównie u mężczyzn w wieku 30-40 lat, a jego kluczowym czynnikiem ryzyka jest palenie tytoniu. Nie wykazano natomiast zależności między ryzykiem zachorowania na ropień odbytu a niewłaściwą higieną okolicy odbytu i krocza. Przyczyną powstania wysokich ropni naddźwigaczowych mogą też być choroby infekcyjne toczące się w miednicy, takie jak: zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie uchyłków, infekcje narządu rodnego.

Ropień odbytu – objawy

Objawy ropnia odbytu zależą głównie od wielkości patologicznej zmiany i jej lokalizacji. Charakterystyczny jest silny ból okolicy odbytu, nasilający się przy zmianie pozycji ciała i podczas defekacji. Zwykle bóle najpierw są sporadyczne, napadowe, a z każdym dniem stają się coraz bardziej intensywne i stałe. Następnie w okolicy odbytu pojawiają się: bolesny obrzęk i zaczerwienie skóry. Najmniejszy dotyk okolicy odbytu sprawia ból. Typowe są również dolegliwości takie jak:

• zaburzenia oddawania moczu, np. częstomocz, bolesne mikcje, ostre zatrzymanie oddawania moczu;
• wzrost temperatury ciała;
• dreszcze i złe samopoczucie;
• wydzielina śluzowo-ropna z odbytu, z domieszką krwi;
• swędzenie odbytu;
• zaburzenia w oddawaniu stolca.

Ropnie odbytu zlokalizowane nisko są łatwe do rozpoznania i leczenia, jednak te o wysokim ułożeniu są niewidoczne. Dominują wówczas objawy ogólne.

Diagnostyka ropnia odbytu

Podczas badania fizykalnego lekarz stwierdza bolesne uwypuklenie w okolicy odbytu, a także wiele spośród wyżej wymienionych objawów, które można zaobserwować bez konieczności wykonywania innych badań. Ocena per rectum przeważnie jest niemożliwe z powodu znacznej bolesności. Najczęściej wykonywanym badaniem w rozpoznawaniu ropni odbytu jest endosonografia, która aktualnie coraz bardziej wypiera fistulografię. Dużą popularnością cieszą się również: USG przezkroczowe i anorektomanografia, a w przypadkach bardziej złożonych przetok – rezonans magnetyczny.

Ropień odbytu – leczenie

Leczenie ropni odbytu polega na ich nacięciu i drenażu oraz na zastosowaniu celowanej antybiotykoterapii. Małe i wykryte w bardzo wczesnej fazie ropnie można odbarczyć za pomocą strzykawki, większość jednak jest nacinana od strony skóry lub od strony kanału odbytu. Przetoki, podobnie jak ropnie, powinno się leczyć chirurgicznie. Zawsze należy dążyć do oszczędzenia tkanki w kanale odbytu.

Pomimo zastosowania nowoczesnych, małoinwazyjnych metod leczenia zabiegi nadal są obarczone sporym ryzykiem powikłań pooperacyjnych, z nawrotem problemu włącznie. Wczesny nawrót ropnia manifestuje się pod postacią podwyższonej temperatury, bólu i gorszego samopoczucia, dlatego kluczowa jest obserwacja pacjenta w okresie pooperacyjnym i później.

Spirulina w tabletkach (100% naturalna)
Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...

Spirulina w proszku (100% naturalna)
Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Bielecki K., Ropień odbytu jako problem kliniczny ostrodyżurowy, Postępy Nauk Medycznych, 8/2014.
2. Kozłowska E., Cierzniakowska K., Banaszkiewicz Z., Popow A., Wiklak O., Opieka nad chorym po operacji z powodu ropnia i przetoki odbytu, Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne, 3/2020.
3. Kołodziejczak M., Ciesielski P., Ropień odbytu – choroba błaha czy poważna?, Nowa Medycyna, 1/2019.