Aktualizacja: 30 września 2022
Choroba Alzheimera to postępujące schorzenie neurozwyrodnieniowe, prowadzące do upośledzenia i stopniowego zaniku pamięci oraz funkcji poznawczych. Charakteryzuje się ona spadkiem liczby neuronów, gromadzeniem się płytek starczych (blaszki amyloidowe) w przestrzeni pozakomórkowej mózgu i opon oraz splotów neurowłókienkowych w przestrzeni wewnątrzkomórkowej. Nie ma skutecznych metod leczenia przyczynowego. Choroba Alzheimera postępuje, prowadząc do całkowitego zaniku pamięci.
Choroba Alzheimera – przyczyny
Jedynym bezspornym czynnikiem ryzyka zachorowania na chorobę Alzheimera jest wiek. Występowanie rodzinne stwierdza się jedynie w 10–20% przypadkach choroby. Do dnia dzisiejszego zidentyfikowano trzy jednogenowe postacie choroby spowodowane mutacjami genów: białka prekursora amyloidu (beta-APP), preseniliny 1 (PSEN-1), preseniliny 2 (PSEN-2), których geny zlokalizowane są odpowiednio na chromosomach 21, 14 i 1.
Do czynników powodujących powstanie uszkodzeń w mózgu zalicza się również patologiczne postacie presenilin oraz apolipoproteiny E. Permanentna aktywacja komórek mikrogleju i astrocytów prowadzi do nadmiernego uwalniania mediatorów zapalnych: cytokin, reaktywnych rodników tlenowych i tlenku azotu. Konsekwencją zmian zapalnych w mózgu jest zaburzenie ciągłości bariery krew–mózg, co umożliwia napływ komórek obwodowego układu odpornościowego i ich udział w reakcji zapalnej.
Podsumowując, główną przyczyną rozwoju choroby Alzheimera jest nieprawidłowe gromadzenie się białek w komórkach mózgowych oraz wokół nich. Złogi tworzą blaszki wokół tych komórek, zauważa się również patologiczne tworzenie splotów białkowych. Wykazano, że bardziej podatne są kobiety.
Objawy choroby Alzheimera
Choroba ma przebieg postępujący, trwa zwykle 8-20 lat. Obserwuje się narastające objawy:
- zaburzenia pamięci i nastroju;
- upośledzenie zdolności organizacji życia codziennego;
- zaburzenia zachowania;
- spadek masy ciała.
Na początku choroba Alzheimera ma przebieg łagodny – pojawia się jedynie sporadyczne zapominanie. Nie występują trudności w relacjach interpersonalnych czy w pracy. Następnie pojawia się wczesny stan dezorientacji. Pacjent może zgubić się jadąc w znajome miejsce, a współpracownicy zauważają pogorszenie jakości pracy. Podczas czytania osoba chora zapamiętuje znacznie mniej informacji, pojawia się też trudność w zapamiętywaniu imion nowopoznanych osób. Wraz z postępem choroby rozwija się późny stan dezorientacji, czyli umiarkowane zaburzenia poznawcze. Pacjent przestaje orientować się w aktualnych wydarzeniach, pogarsza się umiejętność zarządzania własnymi finansami, a proste rachunki matematyczne sprawiają trudność. Wykonywanie złożonych zadań staje się niemożliwe.
W dalszej kolejności ma miejsce wczesna faza otępienia, gdy pacjent nie jest już w stanie samodzielnie egzystować. Nie może przypomnieć sobie nawet bardzo ważnych wydarzeń ze swojego życia, może mieć trudność ze wskazaniem aktualnego dnia tygodnia czy roku. Chory nie wymaga jeszcze pomocy w czynnościach dnia codziennego typu mycie się i ubieranie, pamięta także swoje imię i imiona najbliższych osób.
Następnie przychodzi czas na pośrednią fazę otępienia – chory nie ma prawie zupełnie rozeznania co do aktualnych wydarzeń, nie posiada wiedzy o porze roku, czasie, godzinie. Może potrzebować opieki i pomocy nawet w prostych czynnościach dnia codziennego. Pamięta swoje imię, jednak może zapominać imiona najbliższych sobie osób. Zdarza się, że na tym etapie osoba chora niekiedy rozpoznaje najbliższych, niekiedy jednak nie. Ostatnią fazą choroby jest późna faza otępienia, charakteryzująca się całkowitym nietrzymaniem moczu, głębokimi zaburzeniami czynności wykonawczych oraz utratą zdolności porozumiewania się z otoczeniem. Chory przestaje chodzić, nie rozpoznaje otoczenia ani najbliższych sobie osób. Wymaga całkowitej pomocy we wszystkich czynnościach.
Choroba Alzheimera – leczenie
Postęp choroby jest nieuchronny, nie ma żadnych metod, które mogłyby zahamować czy odwrócić jej rozwój. Śmierć następuje wskutek ogólnego wyniszczenia, infekcji, powikłań upadku czy wychłodzenia. Podstawą jest rehabilitacja – regularne ćwiczenia, usprawnianie ruchowe i zabiegi fizykalne sprawiają, że można jak najdłużej zachować sprawność. Fizjoterapia przeciwdziała również powikłaniom siedzącego trybu życia.
W późniejszych fazach choroby ważna jest farmakoterapia. Jednym z lepiej udowodnionych hipotetycznych patomechanizmów choroby Alzheimera są zaburzenia neurotransmisji cholinergicznej. W związku z tym zaleca się podawanie inhibitorów cholinoesterazy. Znaczenie ma również podawanie preparatów takich jak galantamina czy donepezil. Osoby opiekujące się chorym powinny skorzystać z pomocy psychoterapeuty. Informacja o chorobie najbliższego członka rodziny często jest szokiem i wiąże się z dużą traumą.
Koenzym Q10, który Państwu oferujemy pozyskiwany jest przy użyciu naturalnego procesu fermentacji. Jest to czysty izomer trans, w 100% naturalny i identyczny jak Koenzym Q10 występujący w naszym organizmie, dzięki czemu bardzo wysokiej biodostępności.
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Barczak A., Wczesne rozpoznawanie choroby Alzheimera, Pediatria i Medycyna Rodzinna, 2/2018.
- Zabłocka A., Choroba Alzheimera jako przykład schorzenia neurodegeneracyjnego, Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej, 60/2006.
- Hausz-Piskorz B., Buczkowski K., Diagnostyka i leczenie choroby Alzheimera w warunkach praktyki lekarza rodzinnego, Forum Medycyny Rodzinnej, 4/2013.
- Leszek J., Choroba Alzheimera: obecny stan wiedzy, perspektywy terapeutyczne, Polski Przegląd Neurologiczny, 8/2012.
Zostaw komentarz