Choroba Ealesa

Aktualizacja: 14 października 2022

Choroba Ealesa to bardzo rzadko diagnozowane, pierwotne idiopatyczne zapalenie naczyń siatkówki oka. Najczęściej rozwija się u chłopców i młodych mężczyzn w wieku 15-30 lat, zwykle symetrycznie. Diagnostyką i leczeniem choroby zajmuje się lekarz okulista, konieczne są przy tym pełne badania okulistyczne. Obraz kliniczny dzieli się natomiast na 3 charakterystyczne etapy.

Choroba Ealesa – przyczyny

Po raz pierwszy chorobę Ealesa opisano w latach 1880-1882, czego dokonał brytyjski okulista Henry Eales. Mimo upływu lat, także współcześnie wciąż nie do końca wiadomo, co wywołuje stan zapalny. Wśród kilku zaproponowanych czynników etiologicznych najpopularniejszymi są gruźlica i nadwrażliwość na tuberkuloproteinę. W trakcie ostatnio przeprowadzonych badań opisano znacznie częstsze występowanie genu MPB64 prątka gruźlicy w preparatach ERM pochodzących od pacjentów z dobrze udokumentowaną chorobą Ealesa w porównaniu z grupą kontrolną.

Inni badacze twierdzą jednak, że to naciek limfocytów T oraz obecność niektórych białkowych czynników wzrostu (np. VEGF), odgrywają kluczową rolę w procesie neowaskularyzacji. Konieczne są dalsze badania celem ustalenia etiopatogenezy choroby Ealesa.

Choroba Ealesa – objawy

Początkowo choroba Ealesa rozwija się całkowicie bezobjawowo, po czym zaczynają stopniowo pojawiać się kolejne objawy w zależności od danej fazy schorzenia. Wyróżniamy je 3:

• stan zapalny – zapalenie okołonaczyniowe obwodowej części siatkówki;
• niedrożność – stwierdzenie braku perfuzji do kapilarów obwodowych okolic siatkówki;
• neowaskularyzacja siatkówki lub tarczy, czego konsekwencją jest zazwyczaj krwawienie do ciała szklistego gałek ocznych.

Pacjenci zgłaszają następujące objawy:

• rozmycie obrazu, niewyraźne widzenie;
• obecność czarnych plamek na polu widzenia, mroczki przed oczami;
• stopniowa utrata wzroku.

Objawy aż w 90% przypadków rozwijają się obustronnie, co jest cechą charakterystyczną choroby Ealesa. Wylew krwi do ciała szklistego może ustąpić samoistnie po około 1-1,5 miesiącu, zwykle jednak tak się nie zdarza. Efektem jest odwarstwienie siatkówki. Znacznie rzadziej nowo powstałe naczynia krwionośne przemieniają się w tkankę glejową. Choć całkowita ślepota w przebiegu omawianej choroby stwierdzana jest rzadko, istnieje ryzyko jej pojawienia się.

Należy także wspomnieć, że w przebiegu choroby Ealesa typowe zjawisko stanowi neowaskularyzacja podplamkowa, opisywana aż w do 84% przypadków. Towarzyszy temu obrzęk plamki żółtej.

Choroba Ealesa – diagnostyka

W diagnostyce choroby Ealesa wykonuje się rutynowo 2 badania:

• USG – pozwalające na określenie obecności i stopnia odwarstwienia siatkówki, a także proliferacji włóknisto-naczyniowych i innych zmian;
• angiografia fluorescenowa – odróżnia chorobę Ealesa od innych schorzeń siatkówki.

Uzupełnieniem jest tradycyjne badanie okulistyczne, obejmujące m.in. ocenę dna oka, pomiar ciśnienia w gałkach ocznych oraz badanie ostrości widzenia.

Choroba Ealesa – leczenie

Podstawą leczenia choroby Ealesa jest farmakoterapia mająca na celu łagodzenie stanów zapalnych. W efekcie przyjmuje się głównie glikokortykosteroidy, które mogą być stosowane także w postaci kropel do oczu. Gdy pojawią się krwiaki nieulegające samoistnemu wchłonięciu, należy usunąć je podczas zabiegu okulistycznego. Z kolei przy braku perfuzji zastosowanie znajduje fotokoagulacja laserowa oraz kriokoagulacja obwodu siatkówki.

Przebieg choroby należy monitorować za pomocą regularnych wizyt u okulisty co 3-6 miesięcy, w zależności od tempa rozwoju zmian. Każdy krwotok wymaga natychmiastowej konsultacji w związku z ryzykiem odwarstwienia siatkówki i ślepoty. Wczesne i odpowiednio dobrane leczenie umożliwia uzyskanie zadowalających wyników oraz ułatwia zapobieganie powstawaniu trudnych do leczenia powikłań ze strony narządu wzroku.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Wysokiej jakości oryginalna, egipska czarnuszka siewna (Nigella sativa) w kapsułkach to wygodny sposób na codzienne wsparcie odporności, układu pokarmowego i zdrowej skóry, z pełnią cennych składników aktywnych. Chroni komórki przed wolnymi rodnikami …
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Biswas J., Karingattil K., Naryanasamy A., Kulandai L., Madhavan H., Choroba Ealesa – obecne poglądy na diagnostykę i leczenie, Okulistyka po Dyplomie, 4/2013.
2. Rękas M., Hautz W., Patologia narządu wzroku i guzy wewnątrzgałkowe, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2022.