Dehydrogenaza mleczanowa

Aktualizacja: 7 marca 2024

Dehydrogenaza mleczanowa (LDH) to wewnątrzkomórkowy enzym z klasy oksydoreduktaz, w największych ilościach znajdujący się w wątrobie, mięśniach oraz jelitach. Jego kluczową rolą jest regulacja przemiany kwasu mlekowego w kwas pirogronowy podczas glikolizy. Ocena stężenia LDH ma znaczenie diagnostyczne.

Dehydrogenaza mleczanowa – co to jest?

Dehydrogenaza mleczanowa występuje we wszystkich komórkach w organizmie człowieka, w największych ilościach jednak w wątrobie, mózgu, mięśniach oraz jelitach. Dlatego wzrost jej aktywności w surowicy krwi może wskazywać na martwicę lub uszkodzenie tychże narządów. Pojedyncza cząsteczka LDH składa się z 5 izoenzymów, będących tetramerami złożonymi z 2 rodzajów podjednostek: H i M. Każdą z nich koduje inny gen, a geny te leżą na chromosomach 11 i 12. W zależności od izoenzymu wyróżnia się:

• LDH1 – zlokalizowana głównie w komórkach mięśnia sercowego;
• LDH2 – zlokalizowana głównie w sercu, erytrocytach (krwinkach czerwonych), mózgu;
• LDH3 – zlokalizowana głównie w komórkach mózgu, nerkach, leukocytach;
• LDH4 – zlokalizowana głównie w wątrobie i mięśniach;
• LDH5 – zlokalizowana głównie w mięśniach i wątrobie.

W surowicy krwi człowieka największą aktywność wykazuje dehydrogenaza mleczanowa LDH1 i LDH2.

Dehydrogenaza mleczanowa – funkcje

Dehydrogenaza mleczanowa jest enzymem cytoplazmatycznym katalizującym odwracalną reakcję przemiany pirogronianu do mleczanu. Oznacza to, że jego obecność umożliwia przemianę kwasu mlekowego do kwasu pirogronowego podczas glikolizy (przy obecności NAD+) i odwrotnie – umożliwia przemianę kwasu pirogronowego do kwasu mlekowego (przy obecności NADH). Ponadto dehydrogenaza mleczanowa wraz z innymi enzymami bierze udział w przemianach węglowodanów oraz aminokwasów.

Badanie – dehydrogenaza mleczanowa

Badanie dehydrogenazy mleczanowej wykonuje się z próbki krwi pobranej w tradycyjny sposób w żyły łokciowej. Do badania nie trzeba się specjalnie przygotowywać. Należy przyjść z rana do punktu pobrań na czczo, rezygnując 12 godzin wcześniej z picia alkoholu, kawy i herbaty.

Dehydrogenaza mleczanowa – podwyższona

Wzrost aktywności dehydrogenazy można stwierdzić we wszystkich stanach chorobowych, które przebiegają z martwicą tkanek. Aktywność tego enzymu rośnie m.in. w ostrym uszkodzeniu mięśnia sercowego, rozpadzie erytrocytów, patologiach nerek, a także mięśni szkieletowych, wątroby, płuc oraz w uszkodzeniach skóry. Ma miejsce przy niedokrwistościach hemolitycznych, zwłaszcza w niedokrwistościach spowodowanych niedoborem witaminy B2 lub kwasu foliowego, a także w schorzeniu określanym mianem policytemii prawdziwej. Wahania stężenia enzymu LDH prawdopodobnie wskazuje natomiast na zawał serca. Istotną informacją jest, że wysoka aktywność enzymu u osób z azoospermią może stanowić wskazanie do wdrożenia terapii hormonalnej, która może również zakończyć się pozytywnie.

Dehydrogenaza mleczanowa – norma

Normy dla dehydrogenazy mleczanowej prezentują się następująco:

• noworodki do 2. tygodnia życia: 1102 – 1154 U/L;
• niemowlęta do 1. roku życia: 398 – 450 U/L;
• dzieci w wieku 1-10 lat: 279 – 331 U/L;
• dzieci i młodzież w wieku 10-15 lat: 234 – 296 U/L;
• młodzież w wieku 15-10 lat: 214 – 266 U/L;
• kobiety w wieku powyżej 19 lat: 135 – 214 U/L;
• mężczyźni w wieku powyżej 19 lat: 135 – 225 U/L.

Zawsze należy kierować się jednak zakresami referencyjnymi udostępnionymi przez laboratorium na karcie wyników.

Spirulina w tabletkach (100% naturalna)
Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...

Spirulina w proszku (100% naturalna)
Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Graham P., Chemia medyczna, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2019.
2. Brzozowski T., Konturek. Fizjologia człowieka, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2019.
3. Kokot F., Kokot S., Hyla-Klekot L., Badania laboratoryjne, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011.