Homocysteina

Aktualizacja: 26 września 2022

Homocysteina to aminokwas siarkowy, który powstaje we wszystkich komórkach organizmu człowieka, w toku fizjologicznych przemian metioniny – egzogennego aminokwasu siarkowego. W większości (około 80%) wiąże się z białkami, natomiast pozostałe 20% występuje głównie w postaci homocystyny lub disiarczków homocysteiny z innymi tiolami np. cysteiną. Związek ten jest niezbędny m.in. do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego.

Charakterystyka homocysteiny

Omawiany aminokwas powstaje podczas demetylacji metioniny, czyli innego aminokwasu, którego musimy dostarczyć wraz z pożywieniem. Prawidłowe stężenie homocysteiny we krwi wynosi 5-12 umol/l. Badanie stężenia tego związku jest wskazane w przypadku:

• niewydolności nerek;
• niedoborów witaminowych, zwłaszcza witamin z grupy B;
• schorzeń wątroby;
• podeszłego wieku;
• niedożywienia;
• nałogowego picia alkoholu lub przyjmowania narkotyków;
• chorób sercowo-naczyniowych w rodzinie.

Homocysteina została odkryta w 1932 roku. Jednak od lat 60. XX wieku zaczęły się bardziej wnikliwe badania, mające na celu powiązanie tego aminokwasu ze zmianami zdrowia człowieka.

Za co odpowiada homocysteina?

Jak każdy aminokwas, tak i homocysteina pełni pewną rolę w organizmie człowieka. Wprawdzie nie wchodzi w skład białek strukturalnych, ale jest bardzo ważnym metabolitem wewnątrzkomórkowego cyklu przemian metioniny. Jest ona również niezbędna, aby mógł powstać kwas foliowy. Ogólnie, nieprawidłowe stężenia homocysteiny wpływają na proces nowotworowy i starzenie się komórek (na aktywność wolnych rodników), na mechanizmy aterogenne (uszkodzenia) tętnic, wykrzepianie wewnątrznaczyniowe, intensyfikację stanów zapalnych i odczucia bólu, zaburzenia pracy mózgu. Niebezpieczny jest zarówno niedobór tego związki, jak i jego nadmiar.

Homocysteina w organizmie

Nadmiar homocysteiny w organizmie jest negatywnym zjawiskiem, które nosi nazwę hiperhomocysteinemia. Wyróżniamy 3 rodzaje tej patologii, w zależności od stężenia homocysteiny w organizmie:

• łagodna – stężenie nie przekracza 30 umol/l;
• umiarkowana – 30-100 umol/l;
• ciężka – powyżej 100 umol/l.

Z czego wynika podwyższone stężenie homocysteiny we krwi? Najczęściej z zaburzonego jej metabolizmu, które występują w przypadku wrodzonych defektów enzymatycznych oraz niedoboru cząstek kofaktorowych. Do innych możliwych przyczyn hiperhomocysteinemii można zaliczyć m.in.:

• upośledzenie katabolizmu aminokwasów siarkowych;
• choroby nerek;
• nowotwory;
• niedożywienie;
• łuszczycę;
• niedoczynność tarczycy;
• cukrzycę;
• alkoholizm;
• nadmierne palenie papierosów;
• nadmierny wysiłek fizyczny;
• przewlekłe przyjmowanie niektórych leków.

W niektórych przypadkach nie mamy wpływu na podniesienie poziomu aminokwasu. Dzieje się tak np. w przypadku wieku. U osób starszych zauważa się fizjologiczny wzrost stężenia homocysteiny. Nieco więcej tego związku zauważa się również u mężczyzn, u kobiet w ciąży oraz w wieku pomenopauzalnym.

Hiperhomocysteinemia a zdrowie

Jak wspomniano, nadmiar homocysteiny nie jest pożądanym zjawiskiem. Udowodniono, że przyczynia się on do rozwoju nowotworów i zmian miażdżycowych. Ponadto zwiększa się ryzyko udaru mózgu i zawału serca. Jedno z badań wykazało, że wzrost homocysteiny powyżej 16 umol/l zwieksza ryzyko zawału aż 3-krotnie. W licznych pracach klinicznych badano związek hiperhomocysteinemii z występowaniem zakrzepicy żylnej i jej nawrotami. Otrzymane wyniki wykazały, że zwiększone stężenie homocysteiny w surowicy jest niezależnym czynnikiem ryzyka żylnej choroby zakrzepowej w ogólnej populacji oraz zwiększonej częstotliwości występowania zatorowości płucnej.

Zobacz również: Choroby cywilizacyjne.

Koenzym Q10 (100 mg) bioalgi
Koenzym Q10, który Państwu oferujemy pozyskiwany jest przy użyciu naturalnego procesu fermentacji. Jest to czysty izomer trans, w 100% naturalny i identyczny jak Koenzym Q10 występujący w naszym organizmie, dzięki czemu bardzo wysokiej biodostępności.
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Łubińska M., Kazimierska E., Sworczak K., Hiperhomocysteinemia jako nowy czynnik ryzyka wielu chorób, Adv Clin Exp Med, 5/2006.
2. Wichlińska-Lipka M., Nyka W., Rola homocysteiny w patogenezie chorób układu nerwowego, Forum Medycyny Rodzinnej, 4/2008.
3. Gąsiorowska D., Korzeniowska K., Jabłecka A., Homocysteina, Farmacja Współczesna, 1/2008.
4. Naruszewicz M., Homocysteina jako czynnik ryzyka chorób cywilizacyjnych; w jakich przypadkach konieczne jest jej oznaczanie?, Choroby Serca i Naczyń, 3/2008.