Eozynofile

Eozynofile (inaczej: granulocyty kwasochłonne) zaliczane są do grona leukocytów, czyli krwinek białych. Podobnie jak neutrofile i bazofile są komórkami wywodzącymi się ze szpiku kostnego. Różnią się od innych granulocytów cechami morfologicznymi, zawartością ziarnistości, wytwarzanymi produktami i funkcją. Pełnią istotną rolę w pracy układu odpornościowego.

Eozynofile – co to jest?

Eozynofile to granulocyty kwasochłonne, ponieważ w swojej cytoplazmie posiadają ziarnistości wybarwiające się odczynnikami kwasowymi. Cechy charakterystyczne tych komórek:

• dwupłatowe jądro komórkowe;
• drobne ziarnistości w cytoplazmie zawierające arylosulfatazę, inne enzymy i ciałka lipidowe;
• kulisty kształt.

W pobudzonych eozynofilach ilość w obrębie cytoplazmy ulega zmniejszeniu, a w ich miejsce pojawiają się odpowiadające im kształtem i wielkością wakuole. W efekcie tego komórki stają się lżejsze i zmniejsza się ich gęstość. Fizjologicznie we krwi krążącej występuje niewielka liczba eozynofilów, ponieważ stanowią one 1-3% wszystkich leukocytów. Znacznie, bo nawet kilkusetkrotnie więcej niż we krwi, jest ich w tkankach, w szczególności w blaszce właściwej błon śluzowych przewodu pokarmowego, dróg oddechowych i dolnych odcinków układu moczowo-płciowego. Eozynofile różnią się od innych granulocytów długością życia. W przeciwieństwie do neutrofilów, przeżywających kilka godzin, przy odpowiedniej zawartości cytokin w lokalnym mikrośrodowisku, mogą przeżywać nawet kilka tygodni.

Eozynofile różnicują się z hematopoetycznej komórki pnia w szpiku kostnym, głównie pod wpływem GM-CSF, IL-3, IL-5. Po wydostaniu się ze szpiku kostnego spędzają we krwi obwodowej stosunkowo krótki czas – okres ich półtrwania wynosi dobę. Po tym czasie eozynofile mogą zostać aktywowane i przejść do tkanek, aby spełniać swoje immunologiczne funkcje. Sposobem fizjologicznego pozbywania się tych komórek z organizmu jest ich apoptoza (naturalna śmierć).

Eozynofile – normy

Eozynofile stanowią przeważnie 1-3% całej populacji leukocytów w organizmie człowieka. Oznacza to, że referencyjna wartość tych komórek wynosi 200-500 / ul. Poziom granulocytów poszczególnych frakcji można ocenić na podstawie badania krwi. To stały element morfologii krwi.

Eozynofilia

Mianem eozynofilii określa się podwyższony poziom granulocytów kwasochłonnych we krwi obwodowej człowieka. Stan ten obserwuje się najczęściej w chorobach alergicznych, a odpowiadają za to różne czynniki działające chemotaktycznie i/lub aktywująco. Inne przyczyny eozynofilii to m.in.:

• chłoniaki i inne choroby nowotworowe;
• choroby zakaźne;
• histiocytoza;
• zakażenia pasożytnicze;
• alergie;
• astma oskrzelowa;
• reakcje polekowe;
• eozynofilowe zapalenie płuc;
• układowe choroby tkanki łącznej;
• nieswoiste zapalenie jelit;
• choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi.

Podwyższony poziom tych komórek sam w sobie nie daje żadnych objawów klinicznych. Występujące dolegliwości wiążą się raczej z chorobą podstawową, która wywołała eozynofilię. Jeśli jednak eozynofilia jest szczególnie duża (powyżej 5000 / uL), może doprowadzić do uszkodzeń narządów wewnętrznych.

Eozynopenia

Eozynopenia to stan obniżonego poziomu granulocytów kwasochłonnych w organizmie człowieka. Stan ten obserwuje się w przebiegu m.in.:

• przewlekłego przyjmowania glikokortykoidów;
• niedokrwistości aplastycznej;
• tocznia układowego;
• przewlekłego, silnego stresu, np. wywołanego operacją lub urazem;
• infekcji bakteryjnych i infekcji pierwotniakowych.

Rzadko kiedy diagnozuje się izolowaną eozynopenię. Przeważnie niski poziom granulocytów kwasochłonnych towarzyszy limfopenii. Podobnie jak w przypadku eozynofilii, obraz kliniczny wynika raczej z choroby podstawowej.

Spirulina + Selen 100% naturalny
Spirulina z organicznie związanym, naturalnie pozyskanym selenem, w znacznym stopniu uzupełnia niedobory tego pierwiastka w organizmie. Pomaga on zachować zdrowe włosy i paznokcie, wspomaga prawidłowe funkcjonowanie tarczycy, ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Kuziemski K., Jassem E., Eozynofilie płucne, Alergia, 2/2008.
2. Graczyk M., Bartuzi Z., Zapalenie eozynofilowe przewodu pokarmowego – rola komórek kwasochłonnych, Przegląd Gastroenterologiczny, 2/2007.
3. Machnicka-Rowińska B., Dziemian E., Eozynofile w chorobach pasożytniczych – znaczenie kliniczne i funkcjonalne, Wiadomości Parazytologiczne, 3/2003.
4. Rogowska A., Eozynofilowe choroby przewodu pokarmowego, Gastroenterologia Kliniczna, 3/2012.
5. Czarnobilska E., Obtułowicz K., Eozynofil w chorobach alergicznych i niealergicznych, Przegląd Lekarski, 12/2005.