Babka zwyczajna (inaczej: babka większa, łac. Plantago major) to powszechnie występujący gatunek należący do rodziny babkowatych. Wyróżnia się charakterystycznymi, okrągłymi liśćmi i to właśnie one znajdują szerokie zastosowanie w ziołolecznictwie, również współcześnie. Udowodniono, że działają wykrztuśnie, przeciwzapalnie i osłaniająco.
Spis treści
Babka zwyczajna – charakterystyka
Babka zwyczajna uznawana jest w Polsce za pospolity chwast przydroży, łąk, lasów, pól. Jej dzikie, naturalne stanowiska obejmują Europę i Azję, jednak na przestrzeni lat roślina swoim zasięgiem objęła niemal wszystkie kontynenty. Wzrasta do 30 cm wysokości, a jej kwiaty są niepozorne, małe, bez koloru. Dlatego roślina nie znajduje zastosowania jako ozdoba w przydomowych ogródkach. Mimo tego ceni się ją ze względu na walory prozdrowotne. Jako surowiec zielarski wykorzystuje się jej świeże lub suszone liście.
Liście babki zwyczajnej są niezwykle zasobne w m.in:
- flawonoidy;
- pektyny;
- witaminę A;
- witaminę E;
- witaminę C;
- witaminę K;
- śluzy;
- glikozydy irydoidowe;
- garbniki;
- saponiny.
Znaleźć w niej można również różnego rodzaju enzymy (np. inwertynę) i kwasy organiczne (np. kwas fumarowy).
Babka zwyczajna preferuje gleby cięższe, gliniaste i zasobne w azot. Dobrze czuje się zarówno na stanowiskach nasłonecznionych, jak i tych zacienionych. Jest więc mało wymagającą rośliną. Jeśli jest uprawiana, należy wysiewać ją do gruntu w marcu lub kwietniu, w bruzdach o głębokości 10 mm i w odstępach 30 x 40 cm.
Babka zwyczajna – właściwości lecznicze
Nie bez powodu babka zwyczajna nazywana jest potocznie matką wszystkich ziół. Wykazuje bowiem wielokierunkowe działanie. Udowodniono, że:
- wpływa korzystnie na krążenie dzięki wysokiej zawartości witaminy K i witaminy C;
- działa przeciwzapalnie i antybakteryjnie;
- przyspiesza gojenie się ran i uszkodzeń skóry;
- wspomaga leczenie infekcji górnych dróg oddechowych;
- działa wykrztuśnie i ułatwia usuwanie gęstej wydzieliny z dróg oddechowych;
- uszczelnia naczynia krwionośne i przeciwdziała zakrzepom;
- może delikatnie rozgrzewać mięśnie i działać przeciwbólowo.
Liście babki zwyczajnej są dodawane do różnego rodzaju maści, suplementów diety i leków. W odniesieniu do leków najczęściej znajduje się w tych przeznaczonych do leczenia żylaków, zakrzepów, stanów zapalnych, bólów mięśniowych oraz trudno gojących się ran. Można również wykorzystywać je samodzielnie. Należy pamiętać, że picie naparów z babki zwyczajnej w nadmiarze może objawiać się występowaniem biegunek, nudności czy wymiotów.
Liście babki zwyczajnej
Liście babki zwyczajnej można wykorzystać na wiele sposobów we własnym domu. Można np. przygotować z nich syrop. Wystarczy zagotować liście rośliny we wrzącej wodzie z dodatkiem cukru i przesączyć otrzymany syrop do osobnej buteleczki. Działa wykrztuśnie i łagodzi ból gardła. Stosuje się go 2-3 razy dziennie po 1 łyżeczce.
Inną opcją są napary z liści babki zwyczajnej. Kopiastą łyżkę suszonego ziela zalewa się wrzącą wodą i odstawia pod przykryciem do zaparzenia na około 5 minut. Po upływie tego czasu całość się przecedza. Napar można pić, jednak można wykonywać z niego płukanki do jamy ustnej lub okłady na skórę i błony śluzowej. Świeże, zebrane liście babki zwyczajnej po umyciu można wykorzystywać jako okłady nakładane bezpośrednio na skórę. Bardzo dobrze sprawdzają się przy stłuczeniach, siniakach, otarciach naskórka i mniejszych ranach. W tym samym celu można zmiażdżyć liście w moździerzu na papkę, a następnie położyć odrobinę tej papki na gazę jałową i wykonać opatrunek.
Zobacz również: Domowe sposoby na stłuczenia.
Babka zwyczajna – przeciwwskazania
Babka zwyczajna uznawana jest za roślinę bezpieczną, dlatego po konsultacji z lekarzem mogą ją stosować nawet dzieci czy kobiety w ciąży. Mowa głównie o zastosowaniu wewnętrznym, ponieważ do okładów praktycznie nie ma żadnych przeciwwskazań. W razie wątpliwości najlepiej skonsultować się z lekarzem.
Spirulina w tabletkach (100% naturalna)Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Eisenreich W., Handel A., Zimmer U., Rozpoznawanie roślin i zwierząt. Warszawa: Elipsa, 2005.
- Hasik J., Lutomski J., Ziołolecznictwo w chorobach wewnętrznych. Racjonalny poradnik dla lekarzy i farmaceutów, Wydawnictwo Borgis, Warszawa 2000.
Zostaw komentarz