Retikulocyty to prekursory krwinek czerwonych (erytrocytów) – są ich niedojrzałymi jeszcze formami. Krążą we krwi krócej niż 48 godzin, ulegając przekształceniu w dojrzałe formy krwinek czerwonych. Badając poziom retikulocytów, można określić aktualną czynność szpiku kostnego, co ma zastosowanie w diagnostyce wielu chorób układu krwiotwórczego.
Spis treści
Retikulocyty – co to?
Retikulocyty to młode postacie krwinek czerwonych, krótko po utracie jądra, które przeszły do krwi obwodowej. W ich cytoplazmie zaobserwować można pozostałości RNA, które barwią się przeżyciowo zasadowymi barwnikami. W ich budowie wyróżnić można nie tylko brak jądra komórkowego, ale również obecność substancji siateczkowato-włóknistej, w tym RNA, rybosomów, mitochondriów. Wszystkie one są widoczne po odpowiednim wybarwieniu.
Produkcja retikulocytów
Retikulocyty powstają w szpiku kostnym czerwonym, co trwa około 3 dni. Tworzą się wskutek pozbycia się jądra komórkowego przez erytroblast kwasochłonny. Po tym czasie przechodzą do krwi obwodowej, gdzie pozostają przez 1 dobę. Nazwa „retikulocyt” pochodzi od struktury podobnej do siateczki, która staje się widoczna po barwieniu przeżyciowymi barwnikami takimi jak błękit brylantowo-krezolowy. Należy wiedzieć, że retikulocyty odzwierciedlają regenerację erytropoezy. W zrównoważonym układzie ponad 90% retikulocytów w końcowych stadiach dojrzałości (faza III i IV) znajduje się we krwi obwodowej. Im wcześniej pobudzana jest erytropoeza, tym wcześniej retikulocyty o niższym stadium dojrzewania przechodzą do krwi obwodowej.
Retikulocyty – badanie
Oznaczenie ilości retikulocytów we krwi obwodowej jest prostym i skutecznym badaniem, znacznie poprawiającym ostateczne rozpoznanie wielu chorób. Najczęściej wykonuje się go w celu rozszerzonej diagnostyki nieprawidłowości w obrębie układu czerwonokrwinkowego, wykrytych w badaniu morfologicznym. Wskazaniem są również: niedokrwistość, monitorowanie skuteczności leczenia anemii, przebyta radioterapia i chemioterapia, przeszczep szpiku kostnego. Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania, można stawić się na nie o dowolnej porze dnia, bez konieczności pozostawania na czczo.
Retikulocyty – norma
Wartość referencyjna bezwzględnej liczby retikulocytów we krwi obwodowej u dorosłych osób zdrowych powinna zawierać się w przedziale 20 000-100 000/µl. Przy użyciu metod mikroskopowych zliczany jest dodatkowo odsetek tych komórek, który powinien stanowić 0,5-1,5% całkowitej liczby erytrocytów. Wyniki badań zawsze interpretuje lekarz w połączeniu z pozostałymi wynikami morfologii krwi.
Retikulocyty – podwyższone
Mianem retikulocytozy nazywa się podwyższony poziom retikulocytów, czego przyczyną jest przeważnie:
- niedokrwistość hemolityczna lub niedokrwistość pokrwotoczna;
- niedobory żelaza, witaminy B12 lub kwasu foliowego;
- stosowanie erytropoetyny;
- usunięcie śledziony;
- przebyty przeszczep komórek krwiotwórczych.
Objawy takiego stanu to przede wszystkim osłabienie, wzmożona męczliwość, bladość skóry, zawroty głowy oraz zaburzenia koncentracji.
Retikulocyty – obniżone
Z kolei obniżony poziom retikulocytów nazywa się retikulocytopenią, czego przyczynami są przeważnie:
- anemia aplastyczna;
- choroba nowotworowa;
- nadużywanie alkoholu;
- radioterapia i chemioterapia;
- niedobór erytropoetyny.
Objawy przypominają te, które pojawiają się w przebiegu retikulocytozy. Diagnostyką i leczeniem zaburzeń ilości retikulocytów początkowo zajmuje się hematolog, choć pomoc można uzyskać również u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej oraz każdego specjalisty, który zajmuje się terapią choroby przyczynowej – powodującej zaburzenia w ilości retikulocytów.
Spirulina w tabletkach (100% naturalna)Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku (100% naturalna)Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Chełstowska M., Warzocha K., Objawy kliniczne i zmiany laboratoryjne w diagnostyce różnicowej niedokrwistości, Onkologia w Praktyce, 3/2006.
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
- Jędrzejczak W., Basak G., Hematologia – kompendium, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2021.
Zostaw komentarz