Aktualizacja: 25 września 2022
Umami to dodatkowy, piąty smak wyodrębniony przez naukowców, odczuwalny przez każdego człowieka. Pozostałymi smakami są słodki, słony, kwaśny oraz gorzki. W praktyce smak umami bardzo trudno jest opisać ze względu na jego delikatność i jednoczesną wyrazistość. Stąd jego nazwa, która nie wskazuje na nic konkretnego.
Spis treści
Odczuwanie smaków
Smak danego produktu można rozpoznać dopiero wtedy, gdy jego składniki rozpuszczą się w wodzie, zaś w przypadku pokarmów stałych w ślinie. Odczuwanie poszczególnych smaków jest możliwe dzięki ekspresji genów kodujących różne białka receptorowe i odbywa się na zasadzie zintegrowanych wrażeń smakowo-węchowych. Poniżej przedstawione zostały odczuwalne przez człowieka smaki oraz substancje w nich zawarte, na które wrażliwe są receptory:
- słodki – węglowodany, w tym cukry proste;
- słony – kationy potasu i sodu;
- kwaśny – jony wodoru powstające wskutek dysocjacji kwasów organicznych i nieorganicznych;
- gorzki – alkaloidy i niektóre sole organiczne;
- umami – kwas glutaminowy.
Wrażliwość na poszczególne smaki jest kwestią indywidualną dla każdego człowieka. Receptory smaku znacznie zwiększają swoją wrażliwość u kobiet w ciąży. Warto także wiedzieć, że każdy smak odbierany jest całą powierzchnią języka, a nie (jak błędnie twierdzono jeszcze do niedawna) posiada określoną strefę na języku.

Umami – charakterystyka smaku
Słowo „umami” pochodzi z języka japońskiego i oznacza wyśmienity, smakowity, wyborny oraz pełny. Można również spotkać określenia bulionowy, rosołowy czy mięsny. Smak ten odkryto stosunkowo niedawno, podczas realizacji badań z wykorzystaniem potrawy o nazwie katsuobushi. Jej głównymi składnikami były wodorosty oraz płatki ryby. Udowodniono, że charakterystyczny smak potrawy wiąże się z dużą zawartością kwasu glutaminowego, dlatego współcześnie produkty z jego zawartością lub dodatkiem także określa się jako umami.
W kształtowaniu smaku umami poza kwasem glutaminowym sporą rolę odgrywa kwas inozynowy i kwas guanylowy. W Polsce do żywności dopuszczonej do sprzedaży można znaleźć następujące składniki wzmacniające i kształtujące smak umami:
- glutaminian sodu (E 621);
- glutaminian potasu (E 622);
- glutaminian wapnia (E 623);
- glutaminian amonu (E 624);
- glutaminian magnezu (E 625);
- guanylan disodowy (E 627);
- guanylan dipotasowy (E 628);
- guanylan wapnia (E 629);
- inozynian disodowy (E 631);
- inozynian dipotasowy (E 632);
- inozynian wapnia (E 633);
- rybonukleotydy wapnia (E 634);
- rybonukleotydy sodu (E 635).
Zdecydowanie najczęściej wykorzystuje się jednak glutaminian sodu. Wiele spośród wyżej wymienionych związków nie stanowi jedynie dodatków do żywności – występują naturalnie w przyrodzie.
Smak umami – przykłady
Smak umami odpowiada za wykrywanie przez receptory kwasu glutaminowego, występującego w dużych ilościach między innymi w:
- wołowinie;
- wodorostach;
- potrawach sfermentowanych, np. serach pleśniowych czy parmezanie;
- sosie sojowym, sosie rybnym rybnym;
- brokułach;
- pomidorach;
- winogronach;
- orzechach;
- mleku;
- grzybach;
- małżach, ostrygach i innych owocach morza.
Zazwyczaj są to produkty wartościowe pod względem składu i niezwykle smaczne. Mogą stanowić bazę dania, jak również jedynie dodatek do niego. Smak umami wybornie komponuje się z pozostałymi czterema smakami. Przykładem jest choćby pieczona wołowina z dodatkiem sosu żurawinowego lub czekolady, a także sól, którą dodajemy do większości dań umami.
Czy glutaminian sodu jest bezpieczny?
Dodawanie glutaminianu sodu do produktów spożywczych budzi wiele kontrowersji. Mimo wszystko uznano, że jest on związkiem bezpiecznym, o ile używany jest zgodnie z dobrymi praktykami i dodawany w odpowiednich ilościach. To naturalnie występujący aminokwas, dlatego w niewielkich ilościach jest bardzo dobrze tolerowany przez organizm, także w przypadku dzieci. Co więcej, przekształca się on w glutaminian, jeden z najważniejszych neuroprzekaźników w mózgu.
Wykazano jednak, że zbyt duże i częste spożywanie żywności z dodatkiem syntetycznego glutaminianu sodu może skutkować kumulowaniem się go w organizmie. Zwiększa się tym samym ryzyko nadwagi i otyłości, nadpobudliwości oraz problemów ze wzrokiem. Powinny unikać go również alergicy, ponieważ kwas glutaminowy wprawdzie nie wywołuje alergii, ale może nasilać objawy choroby gdy się ona rozwinie.


Oryginalny olej z czarnuszki egipskiej (Nigella sativa) wspiera odporność, układ pokarmowy i zdrowie skóry. Wykazuje właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i antyoksydacyjne. Źródło cennych kwasów tłuszczowych i tymochinonu.
Zobacz tutaj ...

Olej z czarnuszki tłoczony na zimno, dzięki swoim właściwościom może pomóc w zwalczaniu wszelkiego rodzaju problemach skórnych. Chroni komórki organizmu przed wolnymi rodnikami co powoduje, że skóra wygląda młodziej …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Kostyra E., Substancje wzmacniające smak i ich rola w żywności wygodnej, Postępy Techniki i Przetwórstwa Spożywczego, 2/2008.
- Tabor J., Umami – jak poszukiwanie piątego smaku wpłynęło na kuchnię Japonii, Uniwersytet Gdański.
- Toporowska-Kowalska E., Funkowicz M., Kształtowanie preferencji smakowych we wczesnym okresie życia, Pediatria, 12/2015.
Zostaw komentarz