Aktualizacja: 9 marca 2023
Chłoniak Hodgkina (ziarnica złośliwa, limfogranulomatoza, łac. lymphogranulomatosis maligna, LGM) to choroba nowotworowa układu limfatycznego. Diagnozuje się ją stosunkowo rzadko, a cechą wyróżniającą jest obecność małej liczby komórek rakowych otoczonych przez naciekiem komórek układu immunologicznego o immunosupresyjnym charakterze. Rokowania zależą w dużej mierze od wczesności postawienia diagnozy, najczęściej są jednak dobre. Wyleczenie jest możliwe aż u 80% pacjentów.
Spis treści
Chłoniak Hodgkina – przyczyny
Jak w przypadku wszystkich nowotworów, tak i tutaj przyczyny nie są znane. Szczyt zachorowań obserwuje się w 3. dekadzie życia i po 50. roku życia. Czynnikami ryzyka są natomiast: wyższy status socjoekonomiczny, mniejsza liczba rodzeństwa, palenie papierosów oraz skłonność do atopii, co prawdopodobnie wiąże się z mniejszą ekspozycją na czynniki zakaźne w dzieciństwie. W ostatnich latach udowodniono ponadto, iż chłoniak Hodgkina może wiązać się z zakażeniem wirusem Epsteina-Barr (EBV). Chłoniak Hodgkina jest nowotworem nabytym przypadkowo, nie wiąże się z żadnym powtarzalnym zaburzeniem genetycznym.
Chłoniak Hodgkina – objawy
Choroba nacieka głównie węzły chłonne i to właśnie ich powiększenie (zwykle niebolesne) jest pierwszym, najbardziej typowym objawem. Aż u 80% pacjentów obserwuje się limfadenopatię obwodową zlokalizowaną powyżej przepony. W przebiegu choroby najczęściej dochodzi do zajęcia węzłów chłonnych szyjnych, nadobojczykowych i pachowych. U 30% pacjentów nacieczona jest także śledziona. Pozostałe możliwe objawy:
- gorączka powyżej 38 stopni C, nocne poty i utrata masy ciała (u około 30% pacjentów);
- uporczywy świąd skóry;
- ból zajętych węzłów chłonnych intensyfikujący się po wypiciu alkoholu;
- kaszel;
- splenomegalia;
- duszności;
- objawy zespołu żyły czczej górnej.
Do najczęściej zajmowanych narządów pozalimfatycznych zalicza się płuca, wątrobę, szpik kostny i kości. Komórki nowotworowe rozprzestrzeniają się drogą naczyń krwionośnych. Przebieg choroby u pacjenta z chłoniakiem może być bardzo raptowny i następować w krótkim czasie, innym razem sytuacja jest wręcz odwrotna i chłoniak rozwija się powoli, nawet przez wiele lat. Wówczas do wykrycia dochodzi zwykle przypadkowo.
Diagnostyka chłoniaka Hodgkina
Diagnostyka choroby opiera się na wywiadzie, morfologii krwi oraz badaniach obrazowych. Należy jednak pamiętać, że w początkowej fazie choroby morfologia często jest prawidłowa, może występować niewielka niedokrwistość. Dodatkowo wykonuje się próby wątrobowe (ASPAT, ALAT, bilirubinę), parametry oceniające sprawność nerek (mocznik, kreatynina), równowagę jonową w organizmie (sód, potas, wapń) oraz sprawdza poziom glukozy we krwi. Jeśli wyniki są nieprawidłowe, a lekarz nie znajdzie przyczyny, która mogłaby do nich doprowadzić, pacjenta kieruje się na badania obrazowe.
Rutynowo wykonuje się tomografię komputerową całego ciała, jednak najdokładniejszym badaniem oceniającym stopień zaawansowania chłoniaka Hodgkina wciąż pozostaje pozytonowa tomografia emisyjna. Ważnym elementem diagnostyki jest również ocena histopatologiczna węzła chłonnego lub innej nacieczonej tkanki. Diagnostyką i leczeniem choroby zajmuje się lekarz onkolog.
Chłoniak Hodgkina – leczenie
Podstawową metodą leczenia pacjentów z chłoniakiem Hodgkina jest chemioterapia. Do najczęściej stosowanych leków zaliczamy m.in. następujące: Adriamycyna, Bleomycyna, Winblastyna, Dakarbazyna, Etoposide, Cyklofosfamid lub Prednizon. W różnych dawkach i w różnej kombinacji. U wielu pacjentów po zakończeniu chemioterapii, aby utrwalić jej efekty, stosuje się uzupełniająco radioterapię, która w przeciwieństwie do chemioterapii działa miejscowo.
Rokowania zależą od wielu czynników, na ogół są jednak dobre. 5-letnie przeżycie w stadium zaawansowania I i II wynosi aż 90%, w stadium zaawansowania III – około 80%, natomiast w stadium zaawansowania IV – 65%. W trakcie leczenia pacjent powinien pamiętać o zdrowym trybie życia. Ogromny wpływ na odporność, przebieg leczenia i samopoczucie ma choćby zdrowa, odpowiednio zbilansowana dieta, unikanie stresu, nawodnienie organizmu czy wysypianie się.
Spirulina w tabletkach (100% naturalna)Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku (100% naturalna)Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Wróbel T., Chłoniak Hodgkina, Wytyczne postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u chorych na nowotwory, 2020.
- Deptała A., Onkologia w praktyce, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006.
Zostaw komentarz