Koagulopatia

Koagulopatia to niezwykle szerokie pojęcie, odnoszące się do rozmaitych zaburzeń krzepnięcia krwi. W skład koagulopatii wchodzą bowiem zarówno choroby i schorzenia związane z nadmierną krzepliwością krwi i skłonnością do zakrzepów, jak również problemy zdrowotne przebiegające z obniżeniem krzepnięcia krwi i tendencją do niekontrolowanych, samoistnych krwawień. Diagnostyką i leczeniem koagulopatii najczęściej zajmuje się lekarz hematolog.

Przyczyny koagulopatii

Do grona częstych przyczyn koagulopatii zalicza się przede wszystkim choroby wątroby, które w dzisiejszych czasach występują z bardzo dużą częstotliwością. Przykładowo, w przebiegu marskości wątroby powikłania krwotoczne są konsekwencją problemów takich jak nadciśnienie wrotne, wodobrzusze czy zaburzenia funkcji nerek. W pierwszej kolejności najczęściej dochodzi do krwawienia z żylaków przełyku. Jeśli w przebiegu choroby wątroby dojdzie do jednoczesnego upośledzenia funkcji nerek, obserwuje się rosnącą tendencję do samoistnych krwawień wskutek dysfunkcji trombocytów. Z kolei w przebiegu chorób, przy których obserwuje się cholestazę, diagnozuje się także zaburzenie wchłaniania, a tym samym niedobór witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, zwłaszcza witaminy K. W związku z niedoborem witaminy K rozwija się jednoczesny niedobór czynników krzepnięcia krwi zależnych od witaminy K (II, V, VII, IX, X).

Nabyte koagulopatie mogą mieć jednak inne przyczyny, nie tylko choroby wątroby. Możliwymi przyczynami są między innymi:

• przewlekłe leczenie przeciwzakrzepowe;
• DIC – zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego;
• posocznica;
• ostre zatrucia;
• choroby autoimmunologiczne;
• dużych rozmiarów tętniaki;
• nowotory;
• udar słoneczny;
• rozległe urazy;
• powikłania położnicze;
• długotrwałe unieruchomienie.

Koagulopatie mogą mieć także charakter wrodzony. Wówczas najczęściej diagnozuje się:

• hemofilię typu A (niedobór czynnika krzepnięcia VIII, częściej u mężczyzn);
• hemofilię typu B (niedobór czynnika krzepnięcia IX, częściej u mężczyzn);
• hemofilię typu C (zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn).

Hemofilię dziedziczy się w sposób recesywny, jest ona związana z chromosomem X. Innymi przyczynami koagulopatii wrodzonych są wrodzone skazy krwotoczne czy choroba von Willebranda.

Koagulopatia – objawy

Koagulopatie przebiegające z nadmierną krzepliwością krwi objawiają się przede wszystkim tendencją do tworzenia się zakrzepów w świetle naczyń krwionośnych. Zakrzepy te blokują prawidłową cyrkulację krwi, prowadząc do gorszego dotlenienia i odżywienia poszczególnych tkanek. Z kolei gdy dojdzie do ich oderwania się, mogą całkowicie zablokować przepływ krwi przez główne naczynia w ciele, prowadząc nawet do śmierci.

Natomiast koagulopatie przebiegające z obniżoną krzepliwością krwi objawiają się głównie tendencją do siniaków, krwiaków i wybroczyn, nawet podczas niewielkiego uderzenia się, które u zdrowej osoby nie pozostawiłoby żadnych zmian na ciele. Pojawiają się również nadmierne, nagłe i niekontrolowane krwawienia, np. podczas szczotkowania zębów czy krwotoki z nosa. U kobiet obserwuje się obfite, przedłużające się miesiączki. Dużym ryzykiem w przypadku tych pacjentów jest tendencja do krwawień wewnętrznych, które mogą zagrażać życiu, jednak których nie widać gołym okiem.

Koagulopatia – diagnostyka

Podstawą diagnostyki chorób zaliczanych do grona koagulopatii są badania krwi. Wykonuje się zwłaszcza badanie:

• poziomu trombocytów;
• fibrynogenu;
• PT (czas potrombinowy);
• APTT (czas częściowej tromboplastyny po aktywacji).

Jeśli istnieje podejrzenie choroby wrodzonej związanej z mutacjami genowymi, pacjenta kieruje się do poradni genetycznej na dalsze, bardziej szczegółowe badania diagnostyczne.

Leczenie koagulopatii

Leczenie zależy od przyczyny choroby. W przypadku hemofilii pacjentowi podaje się leki regulujące hemostazę, uzupełniające niedobór brakujących czynników krzepnięcia. Przyjmowanie leków jest konieczne zwłaszcza w sytuacjach, gdy pacjent czeka na operację lub zabieg. W innym razie mogłoby dojść do jego wykrwawienia się. Osoby z obniżoną krzepliwością krwi powinny zachowywać szczególną ostrożność i nie dopuszczać do zwiększonego ryzyka urazów, np. uprawiając sporty ekstremalne.

Z kolei w przypadku nadmiernej krzepliwości krwi przepisuje się leki rozrzedzające krew. Dodatkowo ważny jest odpowiedni styl życia, w tym częsta aktywność fizyczna zapobiegająca tworzeniu się zakrzepów, unikanie przebywania w jednej pozycji przez długi czas oraz picie dużej ilości wody. Do produktów spożywczych rozrzedzających krew zaliczamy kwasy tłuszczowe Omega-3, kurkumę, imbir, czosnek niedźwiedzi, kminek zwyczajny oraz orzechy. Nie powinno ich zabraknąć w codziennej diecie.

Omega 3 – czysty roślinny olej z Pachnotki zwyczajnej
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Koziołek A., Gaca M., Szymanowski K., Ziętek-Bartlewicz E., Koagulopatia ze zużycia jako wiodący objaw zatoru płynem owodniowym – opis przypadku, Ginekologia Polska, 87/2016.
2. Windyga J., Patofizjologia, rozpoznawanie i leczenie rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego, Hematologia, 4/2011.
3. Strycharz-Żak M., Piekarska A., Skubała A., Koagulopatie w przebiegu chorób wątroby, Hepatologia, 14/2014.
4. Maj S., Farmakoterapia chorób krwi i układu krwiotwórczego, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2000.